Álftir með fjóra unga við Vífilstaðavatn.

Í sumarblíðu er yndislegt að eiga morgunstund í landi málleysingja. Heyra fuglasöng eða tóna himbrima, lokkandi væl. Skilti sem biðja um aðgát á varptíma eru sýnileg, en allir skilja ekki íslenskuna og fara um göngustíga á hlaupum. Ögra fuglalífi af kunnáttuleysi. Veiðimenn hafa leyfi til að vera út í vatni, en þótt hljóðlitlir, hversvegna á varptíma í vatni þar sem veiði er lítill? Varla síli fyrir kríu.

Í morgun mætti ég stórum álftum sem voru íbyggin og ákveðin við göngustíginn, þegar ég nálgaðist var eins og þau vildu segja mér tíðindi. Karlfuglinn gekk ögrandi til mín og ég gekk hljóðlega áfram. Á bakaleið komu þau nær göngustígnum og sýndu mér stolt fjóra unga sína, nokkra dag gamla. Augljóst að þau ætla sér niður að vatni von bráðar þar sem himbrimi hafði verið að væla í gær, tileinka sér vatnið?

Sumargróður i blóma og lúpínan, staðarplanta og tákn sunnanmegin við vatnið allt upp að virki breskra hermanna frá stríðsárunum. Falleg planta í blá hvítum lit sem gegnir ræktunarstarfi með því að bæta jarðveginn. Annað eftir því og nýir göngustígar sem ná allt að Grunnuvötnum. Trjágróður hefur verið friðaður þarna í áratugi en tiltölulega hæg þróun. Friðland svæðisins allt að Helgafelli og inn í Heiðmörk er stórt, sem alltof fáir nýta. 

 

um