Án undanbragða

Pétur Gautur sýndur í leikfimisal snart leikhúsgesti. Eitt besta verk leikstjórans Baltasar, sem ég hef séð. Langt frá upprunalegri mynd leikskáldsins. Djúpið í sundlaug gæti orðið góð mynd ef sálarstríð hetjunnar og persónuleikinn kemst til skila. Hetjan má ekki liggja hjá garði. Handritið og leiklistin þurfa að höfða til áhorfandans, nóg er af að taka sem ekki sést.

Menn keyra einn og annan niður undir áhrifum. Gera menn að öryrkjum eða loka menn inni. Í fréttum er ekki mikið sagt frá örvilnan og sársauka fórnarlambsins. Sorg aðstandenda. Hugarangur, sjálfsásakanir eða vítiskvalir gerandans. Fyrirgefningin og meðvirkni nánast yfirþyrmandi. Netfréttir eins og bloggið er yfirborðskennt, en í þeim leynast gullkorn. Mörg lýsa óendanlega langt út í einrúmið og skáldin bæta við.

Fjodor Dostojevskí er sannur þegar skoða skal framhaldið. Hann eyddi 10 árum innan rússneskra fangelsa áður en hann skrifaði Glæp og refsingu. Í 147 ár hefur saga hans verið lofuð af þeim er una frásagnarlist og vilja kafa dýpra undir yfirborðið. Af sjö hlutum bókarinnar er einn um glæpinn en sex um refsinguna.

  

Þarft ekki að byrja að taka kókaín