Mikið jarmað og slysalaus stórhríð

Margar athyglisverðar fréttir af veðri og færð í dag. Enn og aftur áminntir um að við búum á Íslandi og því verður varla breytt. Sama hvað miklar kröfur eru gerðar um tækjabúnað og snjómokstur til að halda leiðum opnum. Ekki nægir að moka brautir ef ferðamenn komast ekki úr eða í flugvélar.

Fólkið sem vinnur sleitulaust við að halda vegum og brautum opnum í stórhríð og frostveðri vinnur ótrúleg afrek. Ferjar fólk á milli staða þar sem aðeins stór tæki og torfærubílar komast. Blindhríð á Reykjanesbraut og við Keflavíkurflugvöll fyrr í vikunni var látlaus og óvenjulega há veðurhæð. Í Reykjavík var nánast logn þegar linnulaus stórhríð og snjóveggur var suðvestan Kúagerði.

Öll tiltæk snjóruðningstæki, logregla og björgunarsveitabílar reyndu í hríðinni að koma starfsmönnum og fleirum suður á flugvöll. Starfsmenn Isavia og ruðningsmenn á stórvirkum tækjum mokuð látlaust vegi alla þriðjudagsnóttina við flugstöðina. Flugleiðamenn í eldhúsi flugvallar veittu farþegum í flugstöðinni sem áttu bókað flug máltíðir. Ferðamenn misjafnlega búnir fyrir stórhríðaveður sýndu nær allir einstaka þolinmæði eins og þeir væru innfæddir Grænlendingar. Einstök upplifun fyrir aðra.

Alvanalegt var að farþegar Icelandair á leið til Grænlands þyrftu að bíða eftir að krappar lægðir gengju yfir á hótelum í Reykjavík. Allt á kostnað flugfélagsins? Grænlendingar eru vanir að þurfa að bíða sólarhringum saman eftir að lægðir gangi yfir. Kanada og Bandaríkjamenn þekkja veðurham á norðlægum slóðum og alvanalegt er að umferð teppist við norðlæga flugvelli vegna snjókomu.

Það er því snautlegt að heyra ákveðna hópa blaðafulltrúa og kjörna alþingismenn halda uppi kröfum um að allt eigi að vera betra í hinum ófullkomna heimi. Lofa meiru en hægt er að standa við.

 

„Ljóst að tjónið er mikið“

Ullarsokkar og blóðidrifin slóð einveldis

Sanna Marin forsætisráðherra er skelleg og ákveðin þegar hún varar við hættunni í austri. Rússar hafa verið óútreiknanlegir og ráðist inn í nágranaríki þegar minnst varir. Þannig hefur á gengið í gegnum aldir og er hluti af einræðisstjórnarfari þar sem barist er hatramlega um völd á bak við tjöldin. 

Finnar þekkja árásarstefnu Rússa og hafa barist hetjulegri baráttu til að viðhalda landsvæðum sínum og frelsi. Annálaðir fyrir þrautseigju þegar lítinn utanaðkomandi stuðning var að fá. Með sama hætti hafa baltísku löndin mátt þola óbilgarna árásastefnu úr austri. Eldri kynslóð á Íslandi ólst upp við að lesa bækur um ógnir og árásir Rússa sem fluttu hluta íbúa Eystrasaltslandana til Síberíu og í Gúlagið. Almenna bókafélagi gaf bækurnar út og varaði þannig við rússneska Birninum.

Jón Baldvin utanríkisráðherra þekkti þessa sögu og Davíð Oddsson þýddi sumar bækur bókafélagsins, þeir vissu því hvað var í húfi. Við hverju var að búast þegar viðurkenna skyldi rétt Eystrasaltslandanna til sjálfstæðis og fullveldis. Í tvígang höfum við séð Sanna Marín ræða við íslenska ráðamenn. Ekki ólíklegt að hún hafi viljað leggja áherslu á við styddum fullhuga umsóknaraðild Finna að Nató. Seinagangur við afgreiðslu umsóknaraðild Finna og Svía að varnarbandalaginu er með ólíkindum og endurspeglast í ummælum Marin í Ástralíu um bandalagið.

Á öðrum stað í Mbl. bloggi í dag reifar Birgir Loftsson sagnfræðingur fátæklega þátttöku Íslands í varnarbandalaginu. Undir slagorðinu að hér skuli búa herlaus þjóð um aldur og ævi  er ákveðinn feluleikur sem gengur ekki upp. Lengi var hægt að hafa til afsökunar að hér búi fámenn þjóð í stóru landi, en ekki lengur hjá þjóð sem er með mjög háar þjóðartekjur á hvert mannsbarn.

Á meðan við þurfum ekki að eyða fjármunum í her gætum við stutt betur við bræður okkar í Úkraínu sem berjast við eitt öflugasta herveldi heims. Að hægt sé á netöld að ráðast inn í nágranaríki og láta öflugar nútímasprengjur rigna yfir íbúa er með ólíkindum.

Gott og gilt er að gefa ullarföt, prjónaðar af íslenskum mæðrum. Hinar bestu flíkur Íslendinga í gegnum aldirnar sem undirstrika að þjóðin komst í gegnum sínar myrkustu aldir með þrautseigju og aðstoð sauðkindarinnar. Betur má ef duga skal og kominn er tími til að sína stuðning sinn við lýðræðið í Evrópu. Sýna stuðning við kalda og stríðsþjáða þjóð, Úkraínu með verulegum fjárframlögum. Um leið sýna Bretum og Bandaríkjunum að við metum áhuga þeirra og framlag til varna Íslands. Gegnum heimstyrjöldina og allar götur síðan.

 

„Við værum í vandræðum án Bandaríkjanna“